Hoe kan het toch?

Nu is het goed,

voelt het lekker,

omarm ik de voldoening,

merk ik tevreden op,

dat mijn handen eindelijk weer eens onder de acrylverf zitten

en mijn doek GOED wordt, zoals ik het wil.

Maar hoe kan het toch,

dat, wanneer ik

na weken alleen maar illustratie- en computerwerk

beginnend aan een bijna af doek, die ik uit de bijna affe doeken-bak gevist heb en nodig toe is aan mijn laatste hand,

er door mijn hoofd gaat:

“hoe deed ik dat ook alweer?”

Hoe kan het toch,

dat het ineens lijkt of ik nog nooit van mijn leven een penseel heb aangeraakt?,

dat ik mijn oude werk bekijk en denk: “hoe heb ik dat toen zo mooi gekregen?”,

dat ik doelloos starend naar mijn doek alleen maar verkeerde streken zet?

Hoe kan het toch, hoe kan het toch?

Gelukkig is deze vraag, na 2 dagen van inkomen, alweer weggeëbd.

Gelukkig is het NU.

Want NU is het goed.

Ik kan het weer!


door Ati

"Mijn uil" door Ati   bijna af..."Stapelhuis" door Anne   bijna af...