Onze 1e Sprookjes geboortekaartjes!

Altijd maar ideeën... ideeën en ideeën

Eigenlijk zijn het er teveel!
"Hebben jullie wel altijd inspiratie?" wordt er vaak aan ons gevraagd.
Ze moesten eens weten...

Vandaag nog;
We (zus&ik) wilden verder gaan met ons illustratie-werk, want er staan 3 beginnende projecten op papier te wachten, maar...

Ineens was er weer een nieuw idee voor onze geboortekaartjes, want er zijn steeds maar weer nieuwe ideeën voor onze geboortekaartjes :-) En natuurlijk moet zo'n idee meteen uitgewerkt worden, want daar worden we op dat moment weer rustiger van. Binnenkort staat de eerste, van deze nieuwe serie geboortekaartjes met breisels, op onze site http://www.liefkindje.nl

Natuurlijk zijn daar al onze andere geboortekaartjes ook op te zien!

Hoe kan het toch?

Nu is het goed,

voelt het lekker,

omarm ik de voldoening,

merk ik tevreden op,

dat mijn handen eindelijk weer eens onder de acrylverf zitten

en mijn doek GOED wordt, zoals ik het wil.

Maar hoe kan het toch,

dat, wanneer ik

na weken alleen maar illustratie- en computerwerk

beginnend aan een bijna af doek, die ik uit de bijna affe doeken-bak gevist heb en nodig toe is aan mijn laatste hand,

er door mijn hoofd gaat:

“hoe deed ik dat ook alweer?”

Hoe kan het toch,

dat het ineens lijkt of ik nog nooit van mijn leven een penseel heb aangeraakt?,

dat ik mijn oude werk bekijk en denk: “hoe heb ik dat toen zo mooi gekregen?”,

dat ik doelloos starend naar mijn doek alleen maar verkeerde streken zet?

Hoe kan het toch, hoe kan het toch?

Gelukkig is deze vraag, na 2 dagen van inkomen, alweer weggeëbd.

Gelukkig is het NU.

Want NU is het goed.

Ik kan het weer!


door Ati

"Mijn uil" door Ati   bijna af..."Stapelhuis" door Anne   bijna af...

Altijd dikke mik

Het zat er al in, al heel in het begin.

Het altijd willen tekenen... willen creëren.

En dat niet alleen, maar met z’n twee.

Ik weet het nog goed en ik denk zus ook.

Zes jaren jong waren we.

Onze eerste teken- en schilderlessen bij schilder “Don Nederhand” te Apeldoorn.

Vrij werken en vooral schilderen op grote doeken.

Stille levens, landschappen of abstracten, wat we maar wilden maken.

Het woord “stilleven” leerden wij daar kennen.

Dons katten die tussen de ezels in zijn atelier doorliepen, waarvan er 1 een witte was, die telkens een andere kleur kreeg door verfspetters of pastelpoeder.

Wij als jongste leerlingen met de grootste productie.

Stapels werk hebben we er gemaakt.

Stapels die, jaren en jaren later, bij de inhoud van alle mappen met werk zaten voor onze toelating op de kunstacademie.

Altijd gingen wij met z’n tweeën naar Dons lessen. En toen onze moeder een eigen atelier in de tuin kreeg, waren we daar elke dag na school wel te vinden. Uiteindelijk hebben we beiden de academie in Groningen gedaan, weliswaar een jaar na elkaar. 

Na de academie zijn we samen gaan werken en dat doen we nog steeds. 

Vrij werk (het liefst schilderijen op groot doek), kinderboeken, geboortekaartjes, wenskaarten... We werken er tegelijk of omstebeurt aan.

Nog altijd dikke mik...

mijn Zus&ik

door Ati

Gemaakt voor Zus 30e verjaardag (kleurpotlood)